در مواقعی که دبی پمپاژ متغیر است، دو فاکتوری که ارزش بررسی کردن را دارند توان ورودی و گرمازایی پمپ می باشد. 

در دستگاه هایی که منحنی توان ورودی چه با کاهش و چه با افزایش دبی صعودی باشند تغییرات بزرگی در دبی ممکن است به اضافه بار محرکه پمپ اسید و در نتیجه خرابی پمپ اسید بیانجامد. این امر می تواند به سوختن موتور یا بالا رفتن دمای دیزل، موتور منجر شود. 

در دبی های پایین تر پمپ های اسید احتمالا دچار گرمازایی می شوند. زیرا این پمپ های اسید فاکتوری به نام حداقل دبی مطمئنه دارند. چنانچه پمپ اسید در ظرفیت پایینی کار کند دمای سیال پمپ اسید شوند به حدی بالا می رود که تبخیر می شود. در این حالت پمپ اصطلاحا <دم> کرده و عملیات پمپاژ متوقف می شود. به عبارت دیگر با کاهش دبی و در نتیجه افزایش اختلاف فشار در داخل پمپ سیال می خواهد از فشار بالاتر در قسمت خروجی پروانه به جایی که فشار پایین تر است حرکتنماید و به اصطلاح <بازچرخش داخلی> نماید. این بدین معنی است که انرژی داده شده به سیال صرف سیرکولاسیون داخلی بین قسمت مکش و رانش پروانه پمپ خواهد شد و از آنجا که سیال هیچ کاری صورت نداده است در نتیجه انرژی داده شده به گرما تبدیل شده و باعث بالا رفتن دمای سیال می شود. از منظر دیگر توان ترمزی لازم برای حرکت پمپ اسید از مرکز توانی است که از طریق محرکه به کوپلینگ ها داده می شود. توان هیدرولیک تولیدی کار مفیدی است که پمپ اسید انجام می دهد. راندمان پمپ اسید برابر است با نسبت توان هیدرولیک به توان ترمزی که شامل کلیه افت ها چه مکانیکی و چه هیدرولیکی می باشد افت مکانیکی عبارتند از:افت بلبرینگ هاف آب بندی و افت اصطکاک دیسکی. 

  افت هیدرولیکی در پروانه و مسیرهای حلزونی اتفاق می افتد ونشتی نیز جزو افت هیدرولیکی به حساب می آید. افت های نشتی در رینگ های سایشی در بوش های میانی یا ضد نشت و تجهیزات متعادل کننده نیروهای دینامیکی اتفاق می افتد. گرمای حاصله از اصطکاک هیدرولیکی و دیسکی سبب بالا رفتن دمای سیال در هنگام عبور از پمپ می شود. افت بلبرینگ ها و آب بندی یک تا یک تا دو درصد افت کل بوده و معمولا در صورتی که دمای سیال افزایش یابد قابل صرفنظر کردن است.